Hallo lieve allemaal!

Na maanden van voorbereiding, opoffering van een baan en veel verlofuren, tranen op Schiphol en meer dan dertig uur reizen zijn we er dan eindelijk...Buenos Aires (BA)! Wat een enorme stad! Een stad met ongelofelijk veel verkeer en met de daarbij behorende vervuiling. Op alles ligt een laagje zwart 'stof'. De lucht is hier super droog, ik ben dan ook erg blij met de lippenbalsem van Eef! We hebben constant een droge keel en m? haar hangt als een slap bosje stro langs mijn gezicht. Iedere ochtend doe ik mijn uiterste best met wax en haarlak, maar de slagen die zich tijdens het natte weer thuis steeds meer ontpopten tot voorzichtige krullen, zijn op slag verdwenen! Jammer voor de foto's, maar gelukkig begint in november het regenseizoen ;-)

BA is ook een stad met allure en een geweldige sfeer! Met de hectic van India nog vers in ons geheugen stapten we de hectic in BA binnen. Niet te vergelijken! Het is hier ook druk, mensen haasten zich naar hun werk, maar er hangt hier een hele relaxte sfeer. Ofwel, we voelen ons hier volledig op ons gemak tussen de vele kiosken, terrasjes en tangodansers! We hebben hier een vast koffietentje op de hoek war ze ons al kennen. Volledig ingeburgerd dus. Dat hebben we vast te danken aan onze uitstekende kennis van de Spaanse taal die we inmiddels hebben.

We hebben twintig uur les achter de rug, met twee verschillende docenten. Een sprak zo rapido en binnensmonds en weinig Engels, dat de communicatie uitstekend verliep. De andere docente was gelukig eg duidelijk. Maar wat een tempo in de lessen! Als we Bertine niet hadden gehad om ons al het een en ander bij te brengen in Nederland, hadden we heb waarschijnlijk niet bij kunnen benen. Ik volgde het met hard werken net en Jitze hobbelde daar net iets achteraan. Je zag hem af en toe denken, kletsmaar een eind weg, die twintig uur gaan vanzelf voorbij.
Vier uur per dag zaten we in de schoolbanken. In Nederland leek dit een goed plan, vooral omdat ik graag veel bij wilde leren. Eenmaal begonnen viel het plan toch wat ambitieus uit. Vier uur is heel intensief! Je moet constant allert zijn omdat bijna alles in het Spaans gaat, even niet bij de les en je bent de draad kwijt (voor zover je die nog had), Tegelijkertijd was het hartstikke leuk om Spaans bij te leren! Uiteindelijk hebben we samen de finish gehaald :-)
In de praktijk brengen is wel een ander verhaal want ze spreken hier ontzettend snel!

Dan ons hostel..we hadden dit asmen met de Spaanse lessen geboekt in Nederland. Later zag ik in de Lonely Planet dat het een echt party hostel is...
Het stikt hier van de feestende jongeren. Een paar keer per week worden er feesten georganiseerd en er zijn excursies. De bar is 24 uur per dag open en 's cohtends aan eht ontbijt is het moeilijk te bepalen wie een vroege vogel of een late clubganger is. Af en toe ligt er iemand die net wat teveel cocktails heeft gehad zijn roes uit te slapen op een bank. Regelmatig word je 's nachts uit je slaap gehouden door feestgangers. Jullie horen het al, dit hostel is ons op het lijf geschreven! Maar alles in het hostel is goed geregeld. We hebben een prima kamer en zelfs een badkamer met een bad op pootjes! Helaas hebben ze er geen stop bij gedaan,maar douchen in zo'n bad is ook best luxe :-)

We hebben lange dagen gemaakt de afgelopen week. Geloof me, het is minder vermoeiend om gewoon acht uur op een dag te werken. Van 9 tot 1 zaten we non stop in de schoolbanken, dan even snel een sandwich naar binnen werken en naar buiten. Naar buiten omdat dit hostel niet echt ramen heeft, het voelt alsof je in een kelder zit. Maar ook omdat we de stad nog wilden bekijken. Ondaks dat de stad echt gigantisch groot is, hebben we bijna allles gelopen. Oze conditie is vast fantastisch tegen te tijd dat we in november de Inca trail gaan lopen, haha!

De verschillende wijken zijn hier te gek! La Boca met de mooie gekleure huizen, Palerma met veel leuke winkeltjes en gezellige terrassen, San Telmo met de antiekwinkeltjes en marktjes..
En natuurlijk de begraafplaats...dat is een wijk opzich, met straatjes met grote tombes. Evita hebben we niet gevonden...

Al met al een drukke, vermoeiende maar hartstikke leuke start van onze reis!
Vandaag vertrekken we naar Puerto Madryn, in de hoop dat we walvissen kunnen spotten!
Eerst twintig uur in de bus zo, ik vroeg me steeds af waarom dat in vredenaam zo lang moest duren, maar het blijkt ongeveer 1300 km te zijn, dat verklaart wel wat ;-)

Ik ga mijn best doen om nog wat foto's te plaatsen!

Veel liefs Jitze & Maaike