In Santiago hebben we overwogen om het hostel voor La Serena alvast te boeken. Maar omdat dit meestal met een creditcard moet, hebben we ervoor gekozen om op de gok te gaan zoals we steeds doen. We hadden meerdere leuke opties gevonden dus dat moest wel goedkomen. Eenmaal in La Serana aangekomen bleek dat net iets anders te gaan. Het was een lang weekend voor de Chilenen. Wat de reden was weten we nog steeds niet. We hebben het wel gevraagd maar niemand kon ons een duidelijk antwoord geven. Het meest duidelijke was van een jongen bij een hostel die zei dat hij zich niet interesseerde voor redenen of religueze feesten maar wel hield van de vrije tijd die het hem opleverde.

Al met al kwam het er voor ons op neer dat bijna alle hostel volgeboekt waren voor het hele weekend. Kwam dat even slecht uit. Na wat zoeken vonden we een kamer in een hostel waarover we niet enorm enthousiast waren, maar een kamer is een kamer en het was schoon. Omdat bijna al onze kleding dat niet was, gingen we na of ons hostel lavenderia (laundry service) had. Dit hadden ze niet maar er moesten meerdere wasserettes in de buurt zijn dus met drie zakken met vieze was gingen we op pad. Alhoewel alles hier lang en veel open is, bleek dat in dit weekend zeker niet het geval. Na een half uur kwamen we er achter dat echt alle lavenderias dicht waren en pas dinsdag weer open zouden gaan.. Daar sta je dan met je goeie gedrag en je stinkende kleren. We namen de kleren maar mee terug naar het hostel en gingen opzoek naar een tentje om wat te eten. Dit succes was al even groot, alhoewel we uiteindelijk wel iets vonden op de markt. Bijna alles was dicht en ons eettentje was koud en ongezellig. We dachten dus maar vroeg te gaan slapen, nadat we van de serveerster een Pisco Sour (lokaal drankje) en een veel te groene menthol likeur hadden gekregen, zie de foto voor wat Jitze van de likeur vond. Het vroege slapen is mislukt omdat we onderweg een karaokebar tegenkwamen die open was. Met Michael Jackson en later keiharde rap op groot scherm dronken we een lokaal biertje. We waren de enige gasten. Natuurlijk waren we ook veel te vroeg, het was pas tien uur, iedereen ging net aan tafel voor het avondeten. Tegen een uur of elf begonnen de eerste mensen binnen te druppelen en een uur later was het vol en werd er al op ons tafeltje geaast. Vol overgave zongen mensen mee met de karaoke, gewoon zittend aan tafel. Aangezien het allemaal Spaanstalige liedjes waren konden we helaas niet meedoen, alhoewel het wel door de showmaster is gevraagd. Na drie liedjes hebben we onze tafel afgestaan aan een paar jongeren die echt veel meer met karaoke hadden dan wij.

Ook op dag twee bleef alles potdicht, nog meer dan de dag ervoor. We besloten naar het strand te wandelen. Het was ruim een half uur lopen maar er was een strandtent én hij was open! Diezelfde middag zijn we opzoek gegaan naar een ander hostel omdat de dag erop het lange weekend afgelopen zou zijn. We vonden een kamer en konden de dag daarna verkassen. We zagen het relaxen helemaal zitten, de zon scheen, in de binnentuin van het hostel kon je wat eten en drinken bestellen en ze hadden ligstoelen! Stoel in de zon, boek erbij, niets meer aan doen. Zo zag de eerste dag in het hostel er ook uit. De dagen daarna liet de zon zich minder vaak zien waardoor het koud was. Sterker nog, het heeft zelfs behoorlijk geregend, het was hier de eerste keer in vijftien jaar dat het regende in oktober. Gelukkig dat we hiervan getuige mochten zijn.. Inmiddels hadden we onze was achtergelaten bij de senoras van het hostel om te wassen. Ze drogen de was in de zon, maar omdat die er niet was droogde de was niet. Dat betekende dat we de enige vesten die we bij ons hadden (en héél hard een sopje konden gebruiken) voorlopig niet terugkregen.. We hebben het koud gehad, aan verwarming doen ze niet, dat is normaal gesproken ook niet nodig.

Toen de winkels weer opengingen na het weekend, zijn we opzoek gegaan naar een nieuwe tas voor Jitze. Sinds het begin van onze reis begint hij steeds meer mankementen te vertonen, de tas dus. Inmiddels is een van de hengsels bijna afgescheurd. Een goeie tas vonden we niet maar doordat we door de warenhuizen struinden zagen we wel steeds die kleine, ontzettend handige laptopjes staan. Zo hebben we een volle dag besteed aan wikken, wegen en uiteindelijk een laptop kopen. De dag ervoor lukte het opnieuw niet om de site goed bij te werken dus we waren ook wel zat van de algemene pc´s. Het had nog wat voeten in aarde om zo´n ding te kopen, ik ben slecht in grote aankopen, zeker in het buitenland. Jitze is gelukkig wat nuchterder en nu hebben we hem dan toch, een appeltjes groene Toshiba. Het enige nadeel is nog dat we de taal niet veranderd krijgen in Nederlands of Engels. Ook een manier om Spaans te leren. Het mooie is dat ik makkelijker kan mailen, de site bijwerken en vooral foto´s plaatsen lukt nu beter! En we hebben een extra backup voor onze foto´s. Je kunt je ook met rare praktische zaken bezighouden als je aan de andere kant van de wereld zit.

We zijn heel lui geweest de afgelopen dagen in La Serena en hebben aanbevolen tours aan ons voorbij laten gaan. Even bijkomen zodat we daarna meer kunnen genieten van alles dat nog komen gaat. De laatste dagen was het weer goed dus hebben we nog lekker in de zon gezeten en boeken gelezen, een vakantietje in een reis! Nu kunnen we uitgerust weer een nachtbus pakken naar San Pedro de Atacama. Van de zee naar de enorm droge woestijn, waar overigens tot verbazig van iedereen, het afgelopen jaar sneeuw is gevallen.